dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qəlb — is. <ər.> 1. Ürək (adətən insanın daxili aləmi, onun hisslərinin, təəssüratının, əhvali ruhiyyəsinin simvolu, rəmzi təzahürü mənasında işlənir). Bu təsadüf onun qəlbində bir etimad oyandırdı. M. Ə. S.. Haman qız bütün səyahətçilərin qəlbini … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təkbaşına — z. 1. Yalqız, yalnız, təkcə, tək özü. Təkbaşına qalmaq. – Xan divan otağına gəlib, orada təkbaşına oturdu. Ç.. <Murad> . . nə vaxtadək bayquş kimi təkbaşına yaşayacaqdı? S. H.. 2. Başqasının köməyi olmadan; tək, təkcə. Təkbaşına məsələni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zəhmət — is. <ər.> 1. Əmək. Zəhmətin barı. Öz zəhmətinin bəhəri. – Əgər ki yayda zəhməti əkinçinin ziyad olur; Ziyad olursa, qış günü o da o qədr şad olur. A. S.. Həmin yükqaldıranlardan bircəsi işləsəydi, bu yüzlərlə adamın zəhməti qat qat… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əylətmək — 1. bax əyləndirmək. Əylətmədin qəlbin əziz qonağın; Ölüncə sinəmdən çəkilməz dağın. Molla Cümə. 2. f. Saxlamaq, dayandırmaq, durdurmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti